Choroba dwubiegunowa – co to za schorzenie? Ta jednostka stanowi grupę poważnych zaburzeń psychicznych dotykających nawet 1,5% całej światowej populacji. Po czym poznać objawy tego schorzenia? Czy choroba dwubiegunowa jest wyleczalna oraz jak skutecznie radzić sobie z jej przebiegiem?
Chorobę dwubiegunową (ChAD) określa się również mianem cyklofrenii lub psychozy maniakalno-depresyjnej. Najprościej mówiąc, schorzenie to jest grupą zaburzeń psychicznych. U chorego pojawiają się naprzemiennie epizody depresyjne i maniakalne. Pomiędzy tymi okresami zazwyczaj występuje tzw. remisja, czyli czas całkowitego zaniku lub znacznego złagodzenia objawów. Schorzenie z równą częstotliwością dotyka obu płci, a rozpoczyna się zazwyczaj po 30. roku życia.
Choroba dwubiegunowa – objawy
Zastanawiając się, co to jest choroba dwubiegunowa, trzeba przede wszystkim pamiętać, że w jej przebiegu zaburzenia nastroju występują naprzemiennie. Najprostsze do zdiagnozowania są niewątpliwie epizody depresyjne. Chory przejawia znaczne obniżenie aktywności życiowych i energii. Okresy depresyjne charakteryzują się poważnym obniżeniem samooceny chorego, problemami z koncentracją oraz pamięcią, nieprzemijającym smutkiem czy ogólną apatią. Najprostsze czynności życiowe stają się niemal niewykonalne, a chory traci apetyt, popęd seksualny czy jakiekolwiek zainteresowania w trakcie najgorszych epizodów choroby dwubiegunowej. Objawy psychotyczne to: urojenia, halucynacje słuchowe oraz radykalne poczucie winy. W żadnym wypadku nie wolno ich lekceważyć, gdyż mogą prowadzić nawet do myśli samobójczych.
Drugą stroną ChAD są tzw. epizody maniakalne. Charakteryzują się one nadmiernym i długotrwałym pobudzeniem psychofizycznym. W żadnym wypadku nie należy kojarzyć manii ze zjawiskiem pozytywnym! Osoba chora ma trudności z koncentracją, staje się lekkomyślna, drażliwa, a nawet nadpobudliwa seksualnie, co może prowadzić do przelotnych romansów, a w konsekwencji zaburzeń życia rodzinnego. Nieadekwatnym przekonaniom o własnej sprawczości, nieustającej gonitwie myśli i zawyżonej samoocenie mogą towarzyszyć poważne zaburzenia snu czy odżywiania.
Choroba dwubiegunowa – leczenie
Czy choroba dwubiegunowa jest wyleczalna? Analizując kwestię terapii należy pamiętać, że podłoże genetyczne ma największe znaczenie w chorobie dwubiegunowej. Przyczyny nie są do końca znane, ale naukowcy są zgodni, że schorzenie jest dziedziczne. Z drugiej strony wśród czynników sprzyjających wymienia się także te społeczne czy psychologiczne, jak poważne, stresogenne przeżycia pacjenta. Dziś leczenie sprowadza się jedynie do łagodzenia objawów. Leki stabilizujące nastrój pozwalają zapobiegać kolejnym epizodom. Natomiast środki przeciwdepresyjne lub przeciwpsychotyczne ułatwiają choremu codzienne funkcjonowanie w przypadku nasilonych objawów choroby dwubiegunowej. Rokowania zależą od skuteczności leczenia. Choć schorzenie jest nieuleczalne, to właściwie dobrana farmakoterapia wspierana mądrze prowadzoną psychoterapią i psychoedukacją pozwalają na skuteczne doprowadzanie do stanów remisji oraz ich długie utrzymywanie.